زمانی که یک بیمهنامه صادر میشود الزاماً باید مکتوب باشد و هر سخنی بین طرفین )بیمهگر و بیمهگذار) باید مکتوب
شده باشد، که این خود منجر به یک عقد میشود، پس بیمهنامه یک نوع عقد قرارداد میباشد .
عقد و قرارداد :
طبق قانون مدنی حاکم بر کشور، عقد عبارت است از توافقی بین یک یا چند نفر در قبال یک یا چند نفر دیگر براي
قبول یک تعهد یا مسئولیت امري که باید مورد قبول، توجه و توافق طرفین باشد .
پس بیمهنامه یک نوع عقد است که بیمهگر، پرداخت خسارت را تعهد میکند و طرف مقابل که بیمهگذار نام دارد،
پرداخت حق بیمه را تعهد مینماید؛ که باعث مشروعیت بخشیدن به قرارداد میشود .
ماده 1 -بیمه عقدي است که به موجب آن یک طرف تعهد میکند که در ازاي پرداخت وجه و یا وجوهی از طرف
دیگر، در صورت وقوع و یا بروز حادثه، خسارت وارده بر او را جبران نموده و یا وجه معینی بپردازد .
نتیجهاي که از ماده 1 گرفته میشود این است که : بیمهگر قبول تعهد کرده، که همان پرداخت خسارت است و
بیمهگذار ایجاد تعهد کرده، و آن پرداخت وجه حق بیمه است و مورد معامله همان موضوع بیمه است، مثلاً
آتشسوزي . پس کسی که موضوع مورد بیمه را مورد تعهد قرار میدهد و خسارت پرداخت میکند، نسبت به پرداخت
خسارات دیگر تعهدي ندارد. یعنی فقط همان حادثه است که خسارتش پرداخت میشود، پس آتشسوزي در اثر زلزله
مورد تعهد نیست حتماً باید تعهد در موضوع بیمهنامه توضیح داده شده و مورد توافق قرار گرفته باشد. تعهد به میزان
مبلغی است که موافقت شده و اگر سقف تعهد بیمهگر 000ر000ر1 تومان باشد، 000ر000ر2 تومان خسارت پرداخت
نمیکند .
ویژگی عقد بیمهنامه این است که یک نوع عقد لازم است .
در باربری رضایی ،ارسال و حمل بار به افغانستان و سایر نقاط طبق ضوابط قانونی کشور و دارای بیمه نامه می باشند.